Usta bin yıllık hasretle ve özlemle🌹

Mekanın cennet olsun Yusuf Hayaloğlu! Yeri doldurulamayacak iyi kalpli değerlerimiz; hepinizi çok ama çok seviyorum!

BİR AN ÖNCE ÖLSEM DE SENİ AHMET AĞABEYİ GÖRSEM

Çocukken olur olmaz şeylerden korkar insan..büyüyünce geçer sanır. .büyür çocukluğunun masum korkularını özler. .hey gidi yosun kokulu limanlarda geçen çocukluğum. .hey

yetkoyla beni anlatmış ..

ysuf hayaloglu hayali siirler yazdi hep!

Çok geç oldu bildiklerimi yüzleştirmem hayatla

Kimse bilmez o kimdi nereliydi !!!!!!!!!!!!

Otu serbest bırakmayan ve bırakılması için bilinçsizce sadece alkole gerekçe sağlayan butun insanların ve insanlarin amminin karısını kocasının ninesinin ecdadının götünü siksin bütün eşekler

Bu bildiğin Robinson Cruzo ile Cuma

Neylersin? Yusuf hayaloğlu

Ne kadarda çok seviyorum yaa sanki kendimi görüyorum bu şarkıda 😐😯

Ahmet Tektaş şiir

Bu benim le kimsesiz fetih abinin hikayesi.....

şırnaktan tüm devrimcilere selamlar

ozledim seni yusuf abi

Fırtınadan arta kalmış bir teknede tevekkül içindeGörkemli sakalı ve iğreti parkasıyla gizlediği macerasıyla Bir acayip adam yaşardıAkşamları susardı ben konuşsam kızardı bir eski zamandı HazirandıÇocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştımKüçücük bir koydu sığdı burayı keşfeden belki oyduUzaktan kasabanın ışıkları yanardı içim anneyle dolardı ağlardımSuphi şöyle bir gözatardı Gizli bir cigara sarardı ağlardıSonra barışırdık ben flüt çalardım cigara sönerdi ağlardıkNerden geldiğini bilmezdim kimsesizdi belki kimliksizdiOnun macerası onu ilgilendirirdi kimseye ilişmezdiBirşeylere küfrederdi hep tedirgin bir balık gibi uyurduBazen kaybolurdu arardım yağmurun altında dururduBir kalın kitabı vardı cebinde dururdu hergün okurduBen bişey anlamazdım kapağını seyreder duymazdımSakallı bir resimdi kimdi ne kadar mütebessimdiSordum birgün Suphi'ye söylediklerini niye anlamıyorum diye"Bildiklerini dedi yüzleştir hayatla ve sınamaktan korkmadoğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin ve onu anlayabilirsin"Sonra gülerdi günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdiSonra yine akşam olurdu Suphi susardı ben konuşsam kızardıTekneye martılar konardı yüreğim Suphiye yanardı ağlardımSuphi denize tükürürdü gökyüzünü tarardı ağlardıSonra barışırdık ben flüt çalardım ağlardıkBir sürgün kasabasıydı bir eski zamandı HazirandıÇocuktum evden kaçmıştım gelip ona sığınmıştımBirgün aksilik oldu annem beni buldu Suphi kaçıp kaybolduKasaba çalkalandı olay oldu ben sustum kanım donduPolisler onu bulduğunda tekti Felaketti herkes meydanda biriktiKarakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfektiAnsızın bana dönüp baktı Anladın mı dedi anladım dedim anladımVe o günden sonra hiçbir zaman hiçbir yerde hiç ağlamadım