Keşkelerim ve pişmanlıklarım yok sana dairBu çok sevdiğim denizimi terk ediyorumUzun uğraşlar sonucunda bir sal yaptım kendimePusulamda yok üstelik nereye gideceğimi bilmiyorumKazandıklarımı öğrendiğim gibi kaybettiğimide öğrendim Hoşçakal gidiyorumYalancı baharların senin olsun Korkularını büyüt Bir anı kalmasın bendenUmutlarımı aldım senden Hoşçakal gidiyorum..

Bütün bağımlılıklarımı terk ettim sen evleninceEn başta seniSana yazdıgım şiirlerimiİçince seni konuştuğum alkol şişelerimi..

Gece aklıma birden geldin Bir alev gibi damarlarımdan kalbime indinBir zehir gibiydi sana olan aşkım Sen bunu hiç bilmedinBıraktıgın hatırları bir bir topluyorum kalbimden Sana ait olan herşey canlanıyor yenidenVe birer birer kayıyor tutuğum ellerimden...

Seni hatırlıyorum bu kış gecesinde,Ve sıcağa inat bir soğuklaGülmen geliyor kulaklarımaYüzündeki tebessümün yanıbaşımdaYaptığım şeyleri hatırlıyorum sonraNe kadarda çocukmuşum oysaBen sevgimi beyaz bir güvercine emanet etmiştimNerden bilebilirdim ki sevgilimSeni bulamayacakSoğukta donacak ...

Şimdi hangi şehrin havasını alıyorsun çigerlerine bilmiyorum.Ben yine aynı şehrimdeyim üstelik aynıyım, biraz çocuk biraz acemi aşıkVe sevgilim kimi bulsam sana benzeyen Senin gibi çıkıyor biraz duygusuz azda ruhsuz...

senden ne zaman kaçamaya çalışsam bilmediğim yollarda buldum kendimive o bilmediğim yollarda yitirdim aga düşmüş balık misali benliğimi...

Yalnızlık limanında yürürken benSendin yüreğinle çıkıp gelen.Bir gemi gider o limandan ben olmadanÜmitler eşliğinde sen....

Yoksun artık Sevginde yokGülüşlerinde yokSesinde yok Yüzünde yokYalnız hayalin kaldı bende Oda yerli yersiz Bazen var bazen oda yok...

Unutmak Hangi sevgili unutturabilir ki seni Hangi ayrılık bu kadar acı ki Yıllar geçti hala,unutmadım Unutamadım ben seniKimi görsem sana benzeyen Yüreğimde fırtınalar başlıyorHasretin çığ gibi büyüyor içimde Ve o çocuk yine ağlıyor...

ben sende bütün iklimleri yaşadım sevgilimseni tanıdığımda ilkbahardı yüreğimdeki mevsimağaçların çiçek açması gibi açtın yüreğimdeseni sevdiğimde ise yaz kumsalda güneşin insanı yakması gibi yaktın yüreğimikavgalarımızda ise kış fırtına halindeki bir şehir gibiydi yüreğim yogun sis eşliğindeve sen gidince sonbaharsararıp ağaçlardan düşen yapraklar gibi ...

bakışlarına tutulduğum gülüşlerinde yandığım saçlarında savrulduğum kumral kızo kadar uzaksın ki artık bana ne adımlar yetişir nede zaman yalnız seni sevdim inan...

seni benim kadar kimse sevmeyecek bir daha. bunu biliyorsun.o gülümsemen her aklıma gelişinde seni içimde boğmak için gözümden bir damla yaş düşecek.bunuda biliyorsunve ben senin yokluğunu yaşayacam sen yatağında uyurken bu gecede...bunu bilseydin zaten yanımda olurdun...

Edepsiz bir sevdaydı benimkisiMazide kaldı artık herşeyEbedi hangi sevda sürmüş kiLimandan bir gemi giderken...

Gülüşün geldiğinde gözümün önüne bir gemi batıyor dipsiz dalgalar eşliğinde içimde...biri ona söylermi ben onu seviyorum...uzak bir şehrin coğrafyasında...