Üniversite, ilk yılım, Kadıköy'den uzak yeni bir yaşamın, tüm karmaşanın, ayrılıkların, bir dönemde ne olduğunu bile idrak edemeden değişen evin, odaların, düzenin, yalnızlığın ve on dokuz yaşın tam ortasında bu şarkı omuz olmuştu bana kapalı günlerde..."Bir gün, bir yer, unutulmuştur tüm yüzler" yürürken adını bilmediğim her caddede yalnızlığıma eşlik etti...Kampüsten gece karanlığında geriye dönüşler ve yalnız odada sessizliği dinlerken en çok şu cümleden emin olmak,"Uyandık birden bire, güzellik uykusundan..."yine de "sakın kurtulduk sanma geçmişin tortusundan"...

Bu şarkıyı dinliyor ise hala bı umut var

Bir gün, bir yer...