Fazla üzücü

Şu bağlamayı bana soksaydın da bunu dinlemez olaydım be kardeşim

Abi bu ne ya? Bi insana bu yapılır mı Adem abi bu ne?

iki yıldır bıkmadan dinlediğim tek beat olabilir. kanım kurusun efsanesin adem abim

Bateri ve bağlamasına aşık oldum. Özellikle baterisine. Çalan kim isim biliyor muyuz?

Eyii

şaheser ya

Tütünden daha zararlı olduğu gerçeği

abi durma devam et bir senin sarkilsrin iyi geliyor çok harika ellerine sağlık

Bağlama İsmail Tunçbilek sanırım. O olunca işler değişiyor baboş.

çok giriyo bu adamın kanina adamın sesi hic iyi değil beatleri harika

Şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak içimden ıraksan elimi bıraksan Ne fark eder ki zaten her manzara aynı uçmak aynı inan düşmek bile aynı Zaman senden yana seyirde geriye bakmak için geç artık bu şehirde Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde ölmekte sinemde topraksızın Bitti şiirler Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür o saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha Tut ki ben kendime ızdırabı zor göreyim tut ki bir rüyada medet buldum uyut beniTut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni Bi mutlu son istemem yeter ki son olsun zahmetin surete büründükçe ben oldu Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum şarkılar susunca kusuru ben oldum Ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse dünyada bitmiş zamanım Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar Neyin kastına düştüğümde yakar hatıralar Seni de karşıma bir zanlının sıfatıyla gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara Sakın arkamdan bakma sırtımda gururumu taşırım inatla İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla Bir gururum kalır ellerin de onu da ben bırakmam Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter Gönlüm el kaldırır ulan bi çocuk sanki küstü yine Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aklı lekeler Çöktü geceye benzeyen bi karanlık Göz altlarımda kanıtla dilimde bir insanlık ayıbı Kimim var bizim kadar büyük bi kayıbım Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır İnsan işte 3 kuruş kadar da satlır elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti bu şehrin ortasında bir de keyim şimdi bittim Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri Üzülür mü dersin ki sol yanımdan ifrit Ne kalem der bi veda şekli görünmeden gittin Bakma zaten bana durduğumuz bitti Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik